Rouwexpert, rouwcoach, rouwcounselor of verlieskundige

What's in a name?

Waar het wat mij betreft over gaat, is dat je:

- veranderingen en het verlies wat daarmee gepaard gaat kunt (h)erkennen

- de impact van verlies durft te verkennen

- ruimte kunt geven aan emoties

- kunt ondersteunen in het creëren van een nieuw perspectief door onder andere samen betekenis te geven aan dat wat was en dat wat komt

Ik zelf pas de kennis die ik in 2017 op deed in de opleiding Verlieskunde Verborgen Verlies veelvuldig toe in mijn praktijk als supervisor, coach en (team)trainer. En hoewel de naam van de opleiding doet vermoeden dat de focus op verlies en rouw ligt, gaat het wat mij betreft nog meer over verbinding of juist het ontbreken van verbinding.

Als het bijvoorbeeld gaat om een team van hulpverleners of zorgprofessionals waarin de verbinding met elkaar ontbreekt, is het niet gek dat kwetsbaar opstellen of kritisch reflecteren op eigen gedrag en handelen te spannend wordt. Het...

Afgelopen week heb ik een diepe transformatiereis gemaakt. Letterlijk en figuurlijk was het een diepe reis. We zijn 400 meter onder de grond gegaan diep in een grot. Deze opdracht werd ook wel de cave of fear genoemd.

' In de grot die je het meest vreest, ligt de schat die je zoekt' - Joseph Campell

Soms moet je door het stof en de modder om de Lotus in jezelf weer tot bloei te laten komen.

Afgelopen jaar merkte ik dat mijn energie op aan het raken was omdat ik sluimerend door alle omstandigheden toch in de overlevingsstand ben geraakt.

De mentale pijn, emoties en trauma van mijn coachklanten kan ik in goed hanteren.  Echter afgelopen jaar was er veel angst, onzekerheid en pijn in mijn privéleven. Hoewel ik vooral een diep vertrouwen voelde dat het goed zou komen met de gezondheid van mijn man, waren het vooral de emoties van dierbaren om ons heen, die ik opnam. 
Kanker heb je namelijk nooit alleen!

Ik heb de emoties en gevoelens van alle lieve mensen ons heen...

Betekenisvol in het werk staan

Vandaag wil ik vooral met je delen wat de opleiding Verlieskunde Verborgen Verlies mij 5 jaar geleden heeft gebracht en wat dat NU voor mij betekent.

Voordat ik aan de opleiding begon in 2017 was ik een professional die al het nodige had gedaan op het gebied van professionele groei en ontwikkeling. Ik was destijds al 9 jaar werkzaam als coach en supervisor. Reflecteren op mijn eigen gedrag en handelen was voor mij verre van nieuw. En in mijn vak stond ik al jaren  professionals uit zorg en welzijn bij met verschillende leer- en ontwikkelingsvragen. Dat ging mij goed af, mensen behaalden positieve resultaten en waren blij en tevreden met mijn begeleiding.

Handelingsverlegen

Toch kwam ik ook mensen tegen die ik misschien een stuk op weg kon helpen maar waarbij ik ook met lege handen stond. Dit waren vaak mensen die zo veel 'gedoe' op hun bordje hadden gekregen waardoor ze niet (meer) wisten hoe daarmee om te gaan. Wat vervolgens de nodige impact had...

Afgelopen zomer knapten wij de stoel op die mijn ouders 50 jaar geleden in hun eerste huisje hadden staan. De stoel was inmiddels geschuurd, al een keer geschilderd en door mijn ouders voorzien van nieuwe bekleding. Na het overlijden van mijn ouders stond de stoel eerst in de schuur en daarna, bij nood aan zitplaats, bij mij in de woonkamer. En hoewel we de stoel intensief gebruikten, stond ie ook een beetje in de weg. Paste het eigenlijk net niet. Was het nog steeds de stoel van mijn ouders. Degelijk en ook een beetje truttig. De wens om haar op te knappen was er, maar we wisten ook niet zo goed hoe. Bleven twijfelen en het bleef zoals het was. De stoel stond al bijna op de nominatie om te verdwijnen. Terug naar de schuur of erger, naar de kringloop.

Tot Floor van Atelier Floor in beeld kwam. Naast dat Floor prachtige dingen maakt, voelt zij ook nog eens heel goed aan wat iets kan zijn of worden.

En zo kwam het dat zij zich afstemde. Op ons gezin, mijn ouders en de stoel. Ze...

Het is april 2022 en het duurt nog maar een week voordat we naar Spanje vertrekken. Een chaotische tijd die voelt als een rollercoaster en waarin ik tussen twee werelden in leef. Het is ook een mooi moment om terug te blikken op de voorafgaande periode en om vooruit te kijken naar ons verblijf in Spanje. Dit doe ik tijdens een interview door Geralda Kadiks. Er is veel te bespreken. Onze journey tot nu toe, waardevolle inzichten en mijn ideeën over leven en werken in Spanje.

Een van de vragen die Geralda me stelt is wat het betekent om deze stap samen met Hans te zetten. Door de huidige situatie is dit opeens heel actueel. In dit gedeelte van het interview lees je onder meer mijn antwoord op deze vraag. Ook sta ik stil bij thema’s als moed, onzekerheid en angst.

 ‘Mensen zeggen naar mij toe weleens: ‘Het is moedig wat je doet’. En in eerste instantie denk ik dan ‘mwah’, maar het is wel zo. Het wordt pas moedig op het moment dat je ook...

 door Ron van den Heuvel, Uitvoerend ervaringsdeskundige bij de Inloop Oosterflank

 Iedere cliënt van Pameijer (ieder mens!), wordt geconfronteerd met verlies. Bijvoorbeeld verlies van de plek waar de cliënt hiervoor heeft gewoond en geleefd, misschien verlies van zelfstandigheid, van (mentale) gezondheid, van (een deel van) het sociale netwerk en ga zo nog maar even door…

Er is sprake van een transitie, een overgang, een verandering in het leven. En dat brengt naast nieuwe ervaringen ook verlies met zich mee. Elk verlies heeft impact en vraagt om een antwoord, een reactie. En dat antwoord is rouwen. Een natuurlijke en normale reactie op verlies.

Op maandag 27 en dinsdag 28 juni mocht ik deelnemen aan de 2-daagse cursus ‘Verlies en rouw in het werk als ervaringsdeskundige’. De cursus werd gegeven door Miriam Hopmans, voormalig manager van Pameijer Plus, vanuit het Centrum voor Verborgen Verlies.

Helemaal in de stijl van Miriam...

‘ik weef het missen, en het dragen

ik weef de liefde die is gebleven

ik weef jou met zorg en aandacht

in alle draden van mijn leven’

Uit ‘ik weef jou’ van Floortje Agema

Iets meer dan een jaar geleden ontstond een plan. Een plan om iets te doen met sieraden van mama. Sieraden die lagen te verstoffen. Een gouden armbandje wat kapot was. Een ring waarvan de steen al lang verdwenen was. Twee te grote ringen. Sieraden die mijn moeder met liefde gedragen had. Die emotionele waarde voor mij hadden, maar die ik niet droeg.

2021 leek mij een mooi moment om dit gedragen goud om te laten smelten. Om er iets nieuws van te maken wat ook ik met liefde kon dragen.

 2021 was het jaar waarin ik 45 werd en mijn moeder 10 jaar dood was. Dat was HET moment. Ik had ook al bedacht welke edelsmid dit klusje zou gaan doen.

 Waar ik geen rekening mee had gehouden, was met de planning van desbetreffende edelsmid. Haar agenda zat bomvol. Er was niet eens ruimte om...

Op wereldlichtjes dag mocht ik Gijsje Teunissen Interviewen in haar huis in Spanje. Waar ze tegenwoordig Troostreizen organisaniseert voor nabestaanden. Ze vertelt hoe haar journey to Purpose is gestart na het overlijden van haar zoontje Ferry. 

Ze heeft Ferry samen met haar man en vriendin liefdevol verzorgd en afscheid van hem genomen en dat was in die tijd niet zo gewoon. Ze is blij dat er nu veel meer kan en dat mensen ook steeds meer de regie in eigenhand nemen tijdens de uitvaart van hun dierbare, want dat is belangrijk voor het rouwproces.

Haar missie en dat van haar uitvaartbedrijf Charon is om mensen het vertrouwen te geven om zelf zoveel mogelijk zelf te doen voor en tijdens de uitvaart, om zo liefdevol afscheid te nemen van je dierbare.

De afgelopen dagen en weken ben ik zo geconfronteerd met de pijn, leegte en eenzaamheid van mensen...

(Gedicht uit 'goed dat je er bent', Hans Bouwma en Evelyne Dessens)

'de zomer in mijn bol' 

 

Hier in het zuiden valt de zomervakantie dit jaar laat. De kinderen hebben eind juli vakantie. Mijn vakantie start op 2 augustus. Ik werk dus nog de hele maand juli. En toch heb ik de zomer in mijn bol en schijnt de zon zelfs als het regent. En dat doet het deze week veelvuldig. Jammer voor de mensen die al wel vakantie hebben. 

 

Waar mijn pubers nog een aantal toetsten in het vooruit schiet hebben, is de jongste die in groep 8 zit al volop aan het afronden. 

Heel blij waren we toen hij vorige maand, wel een nachtje korter dan normaal, maar toch met zijn klasgenoten op kamp mocht. 

Toen vorige week ook nog het bericht kwam dat ouders welkom zijn bij de eindmusical, was ik echt opgelucht en blij. Gelukkig, we mogen komen kijken en samen met onze zoon een mooi afscheid vieren van de school waar hij 8 jaar lang rond liep. En waar wij als ouders 13 jaar rond gelopen hebben. 

 

Ik voelde direct hoe betekenisvol dat...