Omdat we mens zijn

De afgelopen dagen en weken ben ik zo geconfronteerd met de pijn, leegte en eenzaamheid van mensen...

Ik wilde daar al langer over schrijven maar kon de woorden niet vinden. Dat kwam door de intensiteit van die momenten: ik was er letterlijk vol van. En door mijn eigen geraaktheid. Ontroerd en dankbaar dat ik die ander echt mag zien met alles wat er is. Maar ook de confrontatie met mezelf: ik kan de leegte en eenzaamheid van die ander niet oplossen of beter maken. Hoe graag ik dat soms ook zou willen.

Ik kan er wel zijn en ik kan blijven.

En misschien is dat genoeg en precies wat het moet zijn.

En is dat mijn uitdaging

Jouw uitdaging

Onze uitdaging

Om te zijn

Om te blijven

Om te zien

Om te luisteren

Omdat we allemaal mens zijn

Durf jij dat?

liefs

Jill van den Akker

(Gedicht uit 'goed dat je er bent', Hans Bouwma en Evelyne Dessens)